سالیان غریبی است ...

غربتی ها از «غیرت» می گویند و غیرتی ها را به «حیرت» می برند

به بینش ها «یورش» برده اند و با ارزش ، ورزش می کنند

دیگر به "پوشش" کرنش نمی کنند

دختران امروز را چه شده است؟! ... آنها آرایش را وسیله آرامش خود می دانند

و نمایش خیابانی را نشانه ی آزادی ...

پسرها ، همان جوانان امروز ، همان مردان خانه های فردا ، آزادی می خواهند ...

آنها "رها" دنبال رهایی اند ...

آرامش می خواهند تا با مادران فردا راحت تر قدم بزنند

در اندیشه فرداهاشان ساعاتی را به گفتمان « از نوع گفتمان خاتمی»

اوقاتی را به التفات و لحظاتی را به احساسات مشغول باشند

آنها حق دارند که ندانند ، آرامش این روزها وام دار روزهای سخت دیروز است

حق دارند عریان بودن را وسیله آرامش بدانند و به ساز بها دهند

جوانان آن زمان سوز را به جای ساز دوست داشتند

آنها با عشق به "معراج" رفتند و اینان با عشق به "حراج" رفته اند

اکنون ماهواره رفیقان و حامیان بیشتری از یادواره شهیدان پیدا کرده است ...

جوانان امروز عیش را عشق تفسیر می کنند

چه واژه های مظلومی بر لبان ظالمان و چه لغات مقدسی بر زبان نا مقدسان

و چه فاحش است فاصله میان خون آغشتگان آن روزها با جان وابستگان بی غم و مست این روزها

آری روزگار غریبی است ...